Τμήμα από το στόμιο χειροποίητου πίθου, συγκολλημένο από θραύσματα. Βρέθηκε το 1998 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 23.

Έχει κυλινδρικό λαιμό και επίπεδο χείλος που στρέφεται προς τα έξω. Σε όλη την επιφάνεια υπάρχουν χαραγμένα διακοσμητικά μοτίβα (αγκυλωτοί σταυροί, τρίγωνα, κυματιστές και κάθετες γραμμές).

Οι πίθοι χρησίμευαν στην αποθήκευση υγρών και στερεών προϊόντων, όπως το λάδι και τα δημητριακά. Συχνά, όμως, κατά τους γεωμετρικούς χρόνους (900-700 π.Χ.) είχαν και ταφική χρήση, καθώς έθαβαν σε αυτούς μωρά ή νήπια. Στη συνέχεια έκλειναν το στόμιο των πίθων με ένα μικρότερο αγγείο, μία λίθινη πλάκα ή ένα κομμάτι πηλού και τους τοποθετούσαν στους λάκκους ταφής.